Nieuws uit het Arendsnest

Ondanks de oorlog zijn er toch nog heel wat kinderen die in beide projecten van het Arendsnest verblijven. Wij ontvingen van de leiding een uitgebreide update over deze kinderen, dus als je ze een beetje wilt leren kennen, lees dan snel verder.

In verband met de privacy zijn de namen van de kinderen veranderd en zijn ze niet herkenbaar in beeld gebracht.

Arendsnest 24 uurs zorg

De afgelopen tijd woonden er zes kinderen in het 24-uurs opvanghuis. Hiervan zijn er ondertussen twee naar huis gegaan zodat er nu nog vier kinderen over zijn.
Irina, Vera, Anna en Kristof komen allemaal uit één gezin, drie zusjes en één broertje. Omdat hun thuissituatie niet zo goed is, zijn ze in het 24-uurs opvanghuis geplaatst. Moeder heeft intussen een betere baan, zodat één van de meisjes, Irina, nu bij haar kan wonen. De andere drie kinderen wonen nog in de opvang.
Vera is het oudste meisje uit dit gezin. Ze houdt van muziek en tekenen en doet het goed op school.
Anna is 11 jaar oud en het jongste zusje. Ze had een probleem met haar oog en daardoor ook moeite om mee te komen op school. Begin dit jaar is ze geopereerd aan haar oog en daardoor gaat het op school stukken beter. Ook heeft ze meer zelfvertrouwen en is ze socialer. Ze houdt van tekenen, spelen met de Lego en ze speelt graag creatieve spelletjes.
Kristof is 8 jaar en de jongste uit het gezin. Hij is een erg actieve jongen en helpt graag mee met het corvee. Verder houdt hij van Lego en van fietsen.
Gabriella is het oudste meisje in de opvang, ze woont hier alweer zes jaar. Ze doet het heel goed op school en ze zit vol met toekomstplannen. Ze helpt veel met de huishoudelijke klusjes en ze kan goed koken. Ook vindt ze het leuk om bloemen en groente te planten en te verzorgen in de tuin. Ze is half-wees, haar moeder overleed toen ze vier jaar oud was en het leven van de vader is niet stabiel genoeg om voor haar te kunnen zorgen.

Tijdens het afgelopen schooljaar hebben de kinderen vaak moeten schuilen in de schuilkelders op school vanwege de luchtalarmen. Dat was voor de kinderen geen fijne ervaring, het maakte hen gestrest en moe. Natuurlijk had het ook invloed op hun schoolprestaties. Op dit moment reageren de kinderen gelukkig niet meer negatief op het geluid van de sirene, ze zijn eraan gewend geraakt.
In het begin van de oorlog waren alle kinderen depressief, bang en gespannen. We zijn blij om te merken dat de kinderen in ons project zich veilig voelen en dat ze positief zijn ondanks alles wat er gebeurt in de wereld. 
De kinderen gaan allemaal gewoon naar school, daar worden geen uitzonderingen voor gemaakt. Na schooltijd zijn we altijd bereid om hen te helpen met hun huiswerk. Op zondag gaan de kinderen naar de zondagschool van de kerk.

Arendsnest dagopvang

Het aantal kinderen in de dagopvang verandert bijna maandelijks. Een jaar na de oorlog zijn er nog steeds families die naar het buitenland vertrekken, vooral naar Hongarije of de omliggende landen. In het begin van de oorlog zijn er ook veel families naar het buitenland vertrokken van wie de kinderen altijd naar de dagopvang kwamen. Daardoor is het aantal kinderen gedaald van 40 naar 15. Op dit moment komen er 15 kinderen naar de opvang, de meesten komen regelmatig en een aantal komen soms.

De oudste tieners in de groep, Maria en Ervin, zien we nog heel weinig. Een poosje kwamen ze heel regelmatig naar de opvang, maar nu Maria kortgeleden 18 is geworden en Ervin naar Duitsland is vertrokken, zien we hen steeds minder.
Katalin is één van de oudste meisjes in de opvang. Ze woont samen met haar oudere zus en haar moeder. Helaas heeft Katalin veel leerproblemen, ze gaat vaak niet naar school zonder enige reden en de motivatie om te studeren is er niet echt. Tijdens de bijbellessen is ze wel altijd heel geïnteresseerd en open, dat maakt ons blij.
Matyas woont vlakbij het opvanghuis en is een intelligente jongen. Hij haalt goede cijfers, maar is een beetje lui en doet liever ondeugende dingen dan dat hij studeert. Matyas heeft nog een jonger broertje en ze wonen bij hun vader en grootvader. Hun moeder is twee jaar geleden gestorven en een paar maanden geleden helaas ook de grootmoeder. Alcohol is een probleem in dit gezin. Helaas moeten we zeggen dat dat bijna bij alle kinderen in het gezin een probleem is…

Janika en Kamila zijn zusjes en ze bezoeken regelmatig de opvang. Ook in dit gezin is het grootste probleem het drankgebruik van de ouders. De zusjes zien vaak dingen die ze niet zouden moeten zien en dit komen ze dan bij ons als leiding vertellen. Opgroeien in deze omstandigheden is geen gezonde situatie voor de meisjes.
Janika is een erg gevoelig meisje en ze heeft problemen met lezen. Het zou goed zijn om meer tijd met haar door te brengen om haar hiermee te helpen maar op dit moment hebben we daar niet genoeg mensen voor.

Het Arendsnest is op zoek naar meer medewerkers voor de dagopvang. Maar het is niet zo makkelijk om mensen te vinden, helemaal niet omdat we graag willen dat ze christen zijn. Het is nu lastig om de tijd en aandacht te verdelen onder de kinderen. Afgelopen winter was dat nog lastiger omdat er vaak geen elektriciteit en verwarming was. De lampen op batterijen hadden we vaak al nodig om de normale dingen in huis te doen en dan kwam huiswerk maken op de tweede plaats.

Viola is een lief meisje wat al heel lang in de dagopvang komt. Ze heeft altijd een lach op haar gezicht en kan met iedereen goed opschieten. Thuis wordt er niet echt op gelet of ze wel regelmatig naar school gaat en haar huiswerk doet, daarom liep ze achter op school en moest ze een klas overdoen.
Viola heeft ook nog een jonger broertje en zusje, Viktor en Kyra. Zij komen niet meer zo vaak naar de opvang omdat ze naar een internaat gaan en alleen in de weekenden thuis komen. De kinderen vinden het niet zo leuk in het internaat en zouden het liefst elke dag naar de opvang komen.

Zoltan, Marko, Alex en Anna zijn de kleinste kinderen op dit moment. Ze zijn met hun familie teruggekeerd vanuit Duitsland naar Oekraïne dus ze komen weer naar de opvang. Hun thuissituatie is erg slecht. Hun ouders besteden weinig aandacht aan hen en zijn alleen maar met zichtzelf bezig. Het komt vaak voor dat er niets te eten in huis is en de kinderen zijn vaak alleen thuis zonder toezicht. Gelukkig geeft God veel om deze kinderen en is er nog nooit iets gebeurd terwijl ze alleen thuis waren.

Maar ondanks alle verdrietige dingen, zien we aan de gezichten van de kinderen dat ze gelukkig zijn als ze in de dagopvang zijn en dat is het belangrijkste. We vertrouwen erop dat God de bijbellessen en gesprekken zegent zodat de kinderen gevuld mogen worden met de liefde en de woorden van God. We bidden dat ze op een dag Jezus mogen gaan volgen.